Mio is bekend als de pionier van hartslagmonitors om je pols. Die werken in tegenstelling tot borstbanden niet met elektrische signalen maar met groen LED-licht. TomTom en Adidas leenden de Mio-technologie in hun sporthorloges. Met de Fuse brengt Mio nu een eigen activity tracker op de markt, natuurlijk met geïntegreerde hartslagmeting. Jan bekijkt of Mio hiermee de concurrentie met Fitbit, Garmin en Apple aankan.
Wanneer het om hartslagmeting gaat zal 2015 het jaar worden waarin metingen aan je pols steeds vaker een alternatief zullen worden voor een losse borstband van Polar, Garmin of Wahoo. De technologie om met LED’s hartslag te meten is nog niet perfect. Wanneer je precieze metingen wil heb je een sterke LED’s nodig, en gaat je batterij zeker geen dag mee. Dat is geen probleem wanneer je alleen tijdens sportsessies en workouts je hartslag wil meten, je kunt je meter dan gewoon weer opladen voor de volgende dag. Wanneer je meerdere dagen achter elkaar en 24 uur per dag continu je hartslag wil meten, dan moet je zwakkere LED’s gebruiken en moet je accepteren dat de precisie van die meting nog niet zo betrouwbaar is als die van een borstband.
Maar het feit dat Apple optische hartslagmeting in zijn deze maand te leveren Apple Watch heeft gestopt geeft wel aan dat de grote consumentenmarkt (en dus niet alleen sporters) kennis gaan maken met hartslagmeting via de pols. Fitbit bracht al eerder zijn Charge HR op de markt, en Microsoft’s Band (later dit jaar pas op de Nederlandse markt) heeft ook optische hartslagmeting.
Mio: pionieren met hartslagmeting via licht
De Mio Fuse die we hier nu bespreken wordt gemaakt door een pionier op het gebied van optische hartslagmeting. Mio is al sinds 1999 (!) op zoek naar het beste alternatief voor de borstband, en introduceerde na een succesvolle crowdfunding campagne op Kickstarter in begin 2013 de Mio Alpha. Leuk om te melden: de cruciale technologie om met LED’s betrouwbaar hartslag te kunnen meten vonden ze uiteindelijk bij Philips in Eindhoven. Door een licentie op deze technologie te nemen kon Mio een werkbaar alternatief voor de borstband ontwikkelen. Mio levert de technologie overigens ook aan TomTom en Adidas, die daarmee ook sporthorloges met hartslagmeting kunnen leveren.
Vorige jaar recenseerden wij de Mio Link, en we waren daar enthousiast over. De Link is een armband die je hartslag meet en deze doorstuurt naar de app van Mio of elke andere app die via een smartphone overweg kan met ANT+ of Bluetooth, zoals Strava, Runkeeper of Endomondo.
Niet alleen wij maar ook andere testers zijn zeer te spreken over de precisie van de hartslagmeting van Mio Link in vergelijking met de ‘gouden standaard’ van de betere borstbanden van Polar of Garmin. Alleen bij heel koud weer duurt het soms even voordat de meting ‘oppakt’, maar ook borstbanden hebben hun problemen, bijvoorbeeld omdat ze nog niet vochtig gemaakt zijn.
Met de Mio Fuse wil de leverancier zijn gebied uitbreiden naar dat van de 24-uurs activity tracker. En geef ze eens ongelijk. Leveranciers als Fitbit, Garmin en Jawbone verkopen heel wat meer polsbanden dan de leveranciers die zich alleen op de hartslag van sporters richten. Sterker nog: Fitbit (Charge HR), Microsoft (Band, nog niet leverbaar in Nederland) en natuurlijk Apple (Watch, leverbaar vanaf eind april) bieden in hun nieuwste generatie polsbanden en smartwatches inmiddels ook steeds vaker geïntegreerde hartslagmeting.
Mio baas Liz Dickinson zei laatst in een interview dat Fitbit en Apple nog een lange weg te gaan hebben voordat ze zo nauwkeurig zullen meten als de Mio-technologie doet. Maar het signaal is duidelijk: de concurrent staat aan de poort te rammelen. Ook het Finse Pulseon (binnenkort een review op SmartHealth) lijkt een heel eind op weg te zijn met optische hartmeting. Kortom: als de concurrentie hartslagmeters gaat maken, lijkt het logisch om dan zelf ook maar een 24/7 activity tracker te maken. Dat is de Fuse geworden.
Een flinke band
De Fuse is een knoeperd van een band als je hem vergelijkt met een Nike Fuelband, Fitbit Flex of een Jawbone Up. De hartslagsensor met de twee felgroene LED’s kost gewoon ruimte, net als in de TomTom of de Adidas horloges met Mio-sensoren.
Als je de Fuse ergens mee zou moeten vergelijken dan is het misschien met een vergrote uitvoering van Polar's Loop. Die is ook matzwart en heeft hetzelfde type rode matrix display. De Fuse heeft echter een veel bredere band met een flinke sluiting. Iets te flink, naar mijn smaak, want je voelt hem echt zitten en je kleding blijft er achter haken. In vergelijking met de Fuse is de Polar Loop echter een bescheiden, elegante band.
De Fuse is tot 30 meter waterdicht, dus je kunt ermee douchen en zwemmen. De bijbehorende app is beschikbaar voor Apple en Android. De Fuse meet 24 uur per dag het aantal stappen dat je aflegt, en aan de hand daarvan ook het aantal kilometers en het aantal verbrande kilocalorieën. Dat is overigens natuurlijk meteen het minimum wat je van een fitness tracker verwacht. Overigens kun je er ook de tijd op zien. Het verwisselen tussen de verschillende schermen doe je door op twee verzonken knoppen in het rubberachtige materiaal te drukken of over het display te swipen. Het is in het begin even zoeken om die bediening onder de knie te krijgen.
Mio Fuse is tot 30 meter waterdicht, dus je kunt ermee douchen en zwemmen
In tegenstelling tot wat je zou denken meet de Fuse niet de hele dag door je hartslag. Door eenmaal op een knop aan de zijkant van het display te drukken, gaat de Fuse op zoek naar je hartslag. Je ziet even ‘Find’ in het scherm, en na een paar tellen (soms een halve minuut) je hartslag. Op dat moment wordt je hartslag nog niet opgeslagen door de Fuse. Maar je kunt de hartslag wel doorsturen naar een app of een sporthorloge zonder hartslagsensor, zolang die met ANT+ of Bluetooth overweg kunnen. Wij gebruikten de Fuse als hartslagesensor in combinatie met RunKeeper, Wahoo Fitness, Endomondo en de VivoActive smartwatch van Garmin, en dat verliep probleemloos.
Je kunt er echter ook voor kiezen om een trainingsessie op te slaan zonder dat je een externe app nodig hebt (en dus zonder smartphone kunt gaan lopen). In dat geval druk je nog een keer op de knop aan de zijkant, waarna ‘go’ op het display verschijnt en de tijd gaat lopen. Je kunt je met dezelfde knop de opname pauzeren tijdens je workout, of de opname stoppen en opslaan. In principe zou je de workout niet per ongeluk moeten kunnen pauzeren of stoppen, maar dat is ons toch een keer gelukt.
Tijdens je workout, wandeling of fietstocht kun je ervoor kiezen om je hartslag voortdurend in beeld te zien op het display (kost meer batterijverbruik) of het display na enkele seconden vanzelf te laten uitgaan nadat je op een knop hebt gedrukt. Je laadt de Fuse op met een handige magnetische USB-connector. Die zou nog handiger werken wanneer ze het kabeltje niet veel te kort hadden gemaakt.
De batterijduur is indrukwekkend. Zelfs wanneer je de hartslagfunctie een uur per dag gebruikt gaat de Fuse dik een week mee. Met de hartslagfunctie continu aan kun je met een volle batterij met gemak twee marathons lopen zonder op te laden. Op dit punt excelleert de Fuse ten opzichte van veel andere trackers. In principe zou de Fuse automatisch moeten synchroniseren met de app zodra je deze opslaat, maar dat werkte nog niet helemaal vlekkeloos. Ook zagen we op een gegeven ogenblik meerdere Fuse trackers in het overzicht staan, terwijl we er toch echt maar één in huis hadden.
Mio app is beperkt
De app (Mio GO) is op zich verfrissend in zijn eenvoud, maar daardoor mis je toch wel allerlei functies. Vergeet de grafieken, overzichtsschermen en details die Fitbit en Garmin je bieden in hun apps. Mio toont je gegevens per dag in een tijdlijn. Klikken op de items toont je voor die dag je aantal stappen of eventueel extra opgeslagen gegevens over workouts (zoals gemiddelde snelheid, tempo en een hartslaggrafiek). Vooral die laatste is wel heel minimaal. Inzoomen op specifieke waarden is niet mogelijk. Overzichten per week, maand of langer, gemiddelden, records; het zit er allemaal niet in.
Omdat de functies van de app beperkt zijn - en er ook geen online Mio-omgeving is - hoef je ook niet al te veel in te stellen. Je lengte, gewicht en geslacht zijn nodig om Mio je dagelijkse energiebehoefte te laten inschatten, en daarmee kun je aan de slag.
De belangrijkste instelling in het gebruik van de band is of je 3 of 5 hartzones wil instellen. Die zones zijn gebieden waarbinnen je traint, bijvoorbeeld van 133 tot 153 slagen per minuut. Een slimme functie van de Mio (die vonden we op de Mio Link ook al goed werken) is de van kleur veranderende knipperende LED op de band. Daarmee zie je direct in welke zone je zit, zonder dat je de exacte hartslag zelf hoeft te zien. Je kunt er ook voor kiezen om een trilsignaal te gebruiken wanneer je van zone verandert (5 zones) of precies in de goede zone zit (3 zones). Bij 3 zones zie je direct dat een knipperende groene LED oké is, en dat je bij blauw te laag en bij rood te hoog zit. Handige functie voor sporters.
Wanneer je de Mio app gebruikt tijdens het sporten kun je gebruik maken van de GPS-functie van je telefoon om je workout vast te leggen. Ook hier gaat het om een basisfunctionaliteit die niet te vergelijken is met wat apps als Runkeeper, Strava of Runtastic je bieden.
Nauwkeurigheid als activity tracker
Tijdens trainingen als hardlopen, fietsen of roeien kun je ervan uitgaan dat de Mio Fuse je hartslag zeker zo precies bijhoudt als een borstband. Bij korte workouts met sterk wisselende hartslagen en veel beweging is de Mio heel af en toe kort op het verkeerde spoor, maar dat is een uitzondering.
Als stappenteller geeft de Mio Fuse je aanzienlijk minder stappen dan je werkelijk zet. Trackers als Fitbit of Moves (een app) benaderen de werkelijkheid beter. Op een willekeurige zaterdag zette ik volgens mijn Fitbit Charge HR 14,592 stappen, in totaal bijna 12,5 kilometer en verbrandde ik 3,727 kilocalorieën. Moves geeft vrijwel dezelfde getallen, maar Mio komt tot 12.355 stappen, 11,38 kilometer en 3121 kilocalorieën.
Zolang die afwijking consequent is maakt het niet zoveel uit, het gaat je immers niet om je absolute aantal stappen maar om de trends van dag tot dag. Door je dagdoel wat hoger te zetten kom je altijd wel in de buurt van je werkelijke beweegdoel.
Mio Fuse meet de kilocalorieën die je hebt verbruikt met beweging, los van de energie die je lichaam sowieso verbruikt
Een aardige toevoeging van Mio Fuse die veel apps missen: Mio geeft je het aantal kilocalorieën dat je hebt verbruikt met beweging, dus los van de energie die je lichaam al verbruikt ook als je niets doet. Dat maakt de invloed van bewegen inzichtelijker (en maakt ook duidelijk hoe lang je wel niet moet hardlopen om dat saucijzenbroodje eraf te rennen). Zoals gezegd zijn de schermen met informatie over je dagelijkse beweging wel heel basaal. Wanneer, hoe en waar je aan je beweging bent gekomen is niet te achterhalen, tenzij je elke keer wanneer je iets bijzonders doet de workout mode aanzet (met hartslagmeting). Maar zelfs dan is het aantal opties dat je hebt om workouts te rubriceren uiterst beperkt. Yoga, fitness, cardio of gewichtstraining kun je er niet in aangeven.
Een ander nadeel van de Mio app is de totaal ontbrekende integratie met andere apps. Veel gebruikers van activity trackers gebruiken ook apps als MyFitnessPal om hun dagelijkse voeding bij te houden, of een slimme WiFi weegschaal van Fitbit of Withings. De Mio app kan er niet mee uit de voeten, en koppelt zelf ook (nog) niet naar andere apps. Er schijnen plannen te zijn om snel met ondersteuning voor Apple Health en Google Fit te komen, daarmee zouden die problemen voor een deel opgelost zijn.
Conclusie
De Mio Fuse is duidelijk niet je gemiddelde activity tracker. Het valt nog niet mee om precies aan te geven voor wie deze band nu bij uitstek geschikt is. Met een adviesprijs van 149,- euro is het niet echt een impulsaankoop.
Wanneer je niet geïnteresseerd bent in het precies registeren van je hartslag tijdens het sporten dan is de Mio Fuse niets voor jou. Dat is namelijk het onderdeel waarin de Fuse uitblinkt en een comfortabel (maar duurder) alternatief is voor borstbanden. In vergelijking met de goedkopere Mio Link (99,- euro) biedt de Fuse tijdens het sporten een display waarop je hartslag, tijd en afstand kunt bekijken. De app van Mio zelf is beperkt, maar via ANT+ en Bluetooth werkt de Fuse als hartslagmeter met veel bekende sportapps.
Voorlopig heeft Mio nog even het rijk alleen
Wanneer je allereerst op zoekt bent naar een goede hartslagmonitor om je pols, en daarnaast ook 24 uur per dag je beweeggedrag wilt bijhouden (los van het sporten), dan is de Mio Fuse te overwegen. Als pure activity tracker staat de Fuse in de schaduw van banden als de Fitbit Charge HR of de Garmin vívosmart, zowel qua functies op de band als qua functionaliteit van de app. Functies als slaap tracken, integratie met sociale media, koppelingen met andere apps en extra aansporingen zijn niet aanwezig. Maar het voordeel van de Mio Fuse is dat je geen aparte hartslagbanden hoeft aan te schaffen voor het sporten en de rest van de dag.
We zeiden het al: Mio krijgt steeds meer concurrentie van smartwatches en trackers die ook met LED-licht je hartslag meten. De grote vraag voor 2015 is: behoudt Mio zijn voorsprong, of leren bedrijven als Apple, Fitbit, Microsoft en Jawbone dit kunstje ook zo goed als Mio? In dat laatste geval zal het voor Mio steeds moeilijk concurreren worden met een activity tracker als de Fuse. Maar voorlopig hebben ze (voor die hele specifieke groep gebruikers die we hierboven beschreven) nog even het rijk alleen.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!