[Naam 1] vindt dat de ACM met EPD-onderzoek fout zit

Er is dus een EPD-leverancier die afgelopen week de publicatie van een ACM-rapport over vendor lockin op de markt voor ziekenhuis-systemen via de rechter gedeeltelijk heeft weten tegen te houden. In de discussies op social media gaat het vooral om de vraag of Chipsoft de partij is die reputatieschade wil voorkomen wanneer het door KPMG gemaakte rapport naar buiten komt. Gezien de dominante marktpositie en hoge winstmarges van Chipsoft is dat geen rare aanname, maar laten we de partij in kwestie [Naam 1] geven.

Wat afgelopen dagen buiten beeld bleef is de feitelijke uitspraak van de rechter van het College van Beroep in deze zaak. Er was al eerder een uitspraak van de rechtbank in Rotterdam geweest (eind vorig) jaar waarin [Naam 1] aan het kortste eind trok. Het ging nu dus om een hoger beroep.

Wat mij opviel aan de uitspraak is dat [Naam 1] niet alleen boos is over het “groot aantal feitelijke onjuistheden en onjuiste kwalificaties” in de marktverkenning die de ACM wil publiceren. [Naam 1] betwist tegelijk of de Autoriteit Consument en Markt de gegevens die ze heeft verzameld überhaupt wel mag publiceren, verwijzend naar de zogeheten Instellingswet voor de ACM en de Wet Openbaarheid Bestuur. Daarnaast vindt [Naam 1] dat KPMG, die voor de ACM het onderzoek deed, als adviesbureau zelf een belang heeft op de EPD-markt.

Komen we daar nu mee?

Kijk, dat een leverancier boos en verdrietig is omdat uit onderzoek en interviews blijkt dat de markt voor EPD’s volkomen op slot zit, dat snap ik. Vooral als jouw naam voortdurend naar boven komt drijven als de grootste boosdoener. Dat je dat onder het vloerkleed wil vegen, snap ik ook, vooral als je zelf denkt dat het om onredelijke argumenten gaat (ook al vindt de rest van de wereld dat niet).

Wat ik niet begrijp is dat we 9 jaar nadat de ACM is opgericht (2013) een grondslagen-discussie kunnen hebben over de vraag wat de waakhond nu wel of niet mag publiceren. De voorzieningenrechter vindt het in ieder geval een “complex en omvangrijk” geschil, en wil vooral ook duidelijkheid over wat de ACM openbaar mag maken. Je doet negen jaar aan marktverkenningen, en loopt dat tegen zo’n vraag aan.

Heeft [Naam 1] nu handige juristen, of heeft er in de afgelopen negen jaar niemand aan de bel getrokken bij alle publicaties van de ACM? De woordvoerder van de ACM zegt desgevraagd dat ze dat zich zo niet kan herinneren. Vaak zal het niet geweest zijn, beaamt ze.

Enfin, ik concludeerde al eerder dat dit beroep voor [Naam 1] niet zo’n slimme zet is. Iedereen vult [Naam 1] in, en vermoedt dat er een beerput verscholen zit in het dossier. De ACM verklaarde tijdens de zitting echter “dat uit de marktverkenning niet een beeld naar voren komt dat wezenlijk anders is dan wat ACM op grond van eigen studie en onderzoek heeft vastgesteld en (inmiddels) heeft neergelegd in de publicatie van 20 december 2021.” De conclusie van die publicatie destijds : ziekenhuizen zitten in veel gevallen ‘klemvast’ aan hun leverancier van zorginformatiesystemen.

Als compromis mag de ACM nu wel de ‘management summary” van het onderzoek publiceren. Die concludeert onder meer dat de markt op slot zit, dat er geen sprake is van open gegevensuitwisseling en dat de winstgevendheid van de marktleider volgens ondervraagde ziekenhuizen niet in verhouding staat tot de genoemde beperkingen.

Hoeveel erger dan dit denkt [Naam 1] dat de negatieve beeldvorming kan worden? Dat zou dan wel een hele diepe beerput moeten zijn. De huidige speculatie voedt dit sentiment veel meer dan publicatie zou doen.