Kine op afstand positief onthaald in België, maar grote uitdagingen blijven

Tijdens de coronacrisis kregen in België kinepatiënten tijdelijk hun sessies op afstand terugbetaald. Uit een nieuwe studie blijkt dat meer dan de helft van de consultaties een combinatie was van fysieke bezoeken en kinesitherapie op afstand. Zowel patiënten als kinesitherapeuten waren enthousiast over de nieuwe methode.

Over COVID-19 is het afgelopen anderhalf jaar al heel wat inkt gevloeid. Het virus heeft intussen eenieder van ons wel eens direct of indirect getroffen. Veel mensen werden ziek, in het ziekenhuis opgenomen of moesten zich van de ene op de andere dag volledig omscholen tot een nieuw beroep. Op dat laatste vlak vormde het nieuwe coronavirus ook heel wat kansen, ook in de gezondheidszorg. Zo werden heel wat initiatieven opgezet om bijvoorbeeld terugbetaalde doktersconsultaties in België mogelijk te maken, of werden hulpverleners over de hele wereld gedwongen om beroep te doen op beeldbeltools en e-mental healthtoepassingen.

Ook kinesitherapeuten en hun patiënten moesten zich aanpassen aan het nieuwe normaal. Zo moest tijdens verschillende lockdowns in België kinesitherapie grotendeels op afstand worden georganiseerd. Uit een studie, waar vier universiteiten aan meewerkten, werden twee enquêtes uitgevoerd: één voor Belgische eerstelijns-kinesitherapeuten en één voor patiënten. In totaal vulden 1.567 eerstelijnskinesitherapeuten de survey in, van wie er 643 kinesitherapie op afstand aanboden tijdens de pandemie, en 183 patiënten, van wie er 35 kinesitherapie op afstand ontvingen.

Positieve resultaten

Uit de studie blijkt dat ongeveer meer dan de helft van de patiënten en kinesitherapeuten het gebruik van gemengde kinesitherapievormen positief beoordeelden. Ook de aanvaarding van kinesitherapie op afstand was lager dan wanneer ze gecombineerd werd met fysieke consultaties.

Het meest opvallende resultaat uit de studie was dat het leeuwendeel van de patiënten met tele-kine tijdens de coronapandemie voor een klacht waarvoor ze al fysieke consultaties kregen vóór de lockdowns, gaven aan dat kinesitherapie op afstand vergelijkbaar was met of zelfs beter was dan een fysieke consultatie. Belangrijke aspecten van persoonsgerichte zorg, zoals begeleiding naar zelfmanagement, het creëren van een therapeutische band en aandacht voor de persoonlijke omgeving en situatie, werden daarbij beoordeeld.

Belangrijke uitdagingen

Toch zijn er nog een aantal barrières die in de toekomst overwonnen moeten worden, zoals de bepaling of een patiënt geschikt is voor gemengde kinesitherapie (slechts een minderheid van hun patiënten komt hiervoor in aanmerking). ‘Onbekend is onbemind,’ staat er in het rapport te lezen over het gebruik van gemengde kine. Daarmee bedoelen ze dat kinesitherapie op afstand heel vaag en onbekend blijft, waardoor veel therapeuten er liever niet mee willen werken. Volgens het rapport wordt het daarom bijzonder moeilijk om gemengde therapie te integreren in de dagelijkse praktijk.

De studie vertelt ten slotte nog dat een duidelijk en correct financieel en juridische raamwerk nodig is waarin o.a. de terugbetaling van deze behandelingen op afstand wordt aangepakt. Kinesitherapeuten (en studenten kine) zouden eveneens getraind moeten worden in alle juridische, technische en klinische aspecten over tele-kine. Dat is, zo concludeert het rapport, de enige manier om te zorgen voor een duurzaam en toekomstbestendig gebruik van nieuwe technologieën in de kinesitherapie.