Er wordt vaak gemopperd over het feit dat digitale zorgdiensten voorbijgaan aan wat patiënten echt willen of nodig hebben. Digitaal is een middel, geen doel op zich: het gaat niet om een hip e-consult, maar om gehoord worden door de dokter. Niet om een patiëntenportaal met allerlei toeters en bellen, maar om meer transparantie en openheid. Deze week werd ik echter geconfronteerd met een eHealth toepassing waar de meerwaarde direct 100% duidelijk is.
De app Be My Eyes staat al een tijdje op mijn telefoon. Voor dit artikel sprak ik tijdens het researchen onder meer met Hans Scholten, programmamanager cliënten ICT & Domotica bij Bartimeus. Bartimeus is een organisatie voor mensen die blind of slechtziend zijn, Hans wees me op Be My Eyes.
Be My Eyes is een app waarmee mensen die niet (goed) kunnen zien eenvoudig en snel hulp kunnen vragen aan mensen die dat wel kunnen. De app gebruikt de camera van de smartphone. Via een video-verbinding kan een Be My Eyes-gebruiker bijvoorbeeld een pak melk (is de datum nog goed), kledingstuk (is dit inderdaad paars?) of lamp (staat deze aan?) laten zien. Een super simpel en sympathiek concept, waar ik graag aan deel wilde nemen.
Met 536.673 vrijwilligers en 37.126 blinden die gebruik maken van de app, is het niet verwonderlijk dat je telefoon niet om de haverklap gaat. Maar de weken verstreken en er kwam bij mij nooit een oproep binnen. Regelmatig keek ik even of de instellingen wel goed stonden. Ik heb zelfs de app opnieuw gedownload.
Installatie-proces
Tot ik afgelopen week om half 10 ’s avonds ineens een nieuw geluid uit mijn telefoon hoorde komen, een notificatie die ik niet kende. ‘Iemand heeft uw hulp nodig’ stond er in beeld. Ik klikte het snel aan, bang om deze hulpvraag kwijt te raken aan iemand die sneller wist te klikken.
Er werd een video-verbinding gemaakt en ik keek ineens naar een zwart/wit old school installatie scherm. ‘Hallo?’ zei ik voorzichtig. ‘Hoi, ik wil graag de DVD-speler op nummer 1 hebben staan, kun je me daarbij helpen?’ Ik had eerlijk gezegd geen flauw idee waar ik naar keek, maar Walter aan de andere kant van de lijn wist wel waar hij mee bezig was. Hij kon alleen niet zien of en waar hij op accepteer, volgende of OK moest klikken.
"Iets naar links, iets naar rechts, nog een beetje... Ja daar!"
Mijn taak was dus om voor te lezen wat er in beeld te zien was en hem vervolgens door middel van aanwijzingen de juiste vakjes aan te laten klikken op het scherm. ‘Iets naar links, iets naar rechts, nog een beetje, nog een beeetje. Ja! Daar! Klik!’. Toen werd het scherm blauw en verscheen het Windows logo. Ik haalde opgelucht adem en wilde bijna dag zeggen en de verbinding verbreken, tot Walter weer begon te praten.
‘We gaan nu Windows 10 installeren op mijn computer’, zei hij. Toen ik niet direct reageerde, zei hij er snel achteraan ‘als je daar tenminste tijd voor hebt’. Dus begonnen we aan het installeren: ik las de inhoud van pagina’s voor en vertelde hoe hij de muis moest bewegen (of de camera moest houden) zodat we door het installatieproces konden gaan.
Hulp om half 11 's avonds
Af en toe moesten we even wachten, op het opnieuw opstarten van de computer onder andere. Ik verontschuldigde me voor het getyp op mijn laptop ondertussen. “Ik ben ook bezig met mijn artikel, ik heb een deadline, maar zodra het klaar is ben ik er weer voor je’, zei ik. ‘Geen probleem’, antwoordde hij. ‘Zolang ik de typ-geluiden en de muziek hoor weet ik dat je er nog bent. Het klinkt juist wel gezellig.”
We praatte ondertussen ook wat, hij was benieuwd naar wat ik voor werk deed en erg nieuwsgierig hoe mijn gezinssituatie in elkaar zat. Een beetje gek voelde het wel, zo’n onbekend iemand aan de lijn, inmiddels om half 11 ’s avonds. Na nog eens twintig minuten waren we bijna klaar. Als laatste moesten we zorgen dat de voice-hulp geactiveerd werd in Windows, dan kon hij weer zelf aan de slag op zijn computer.
Inmiddels was het half 11 s'avonds, anderhalf uur later
Ik moest een beetje lachen toen ik ophing, het was inmiddels anderhalf uur later. Deze Be My Eyes-oproep was geen pak houdbaarheidsdatums checken of vertellen wat er in een conservenblik zit, het was Windows 10 installeren op een luid zoemende en bijzonder trage computer. Maar de combinatie van zijn kennis van het installeren en mijn ogen zorgde ervoor dat het lukte. Fijn dat iemand dankzij technologie ook half 10 hulp kan vragen als dat – om wat voor reden dan ook - nodig is. Ik wacht nog op de eerste huisarts die ’s avonds laat even mee wil kijken met mijn dochter Olivia als ze een uitslag op haar lijfje heeft, om mij op afstand te helpen of gerust te stellen.
het is echt een hele handige app! al gebruik ik hem zelf vooral voor de simpelere vragen waar je even een paar ogen bij nodig hebt. Vind deze wel een beetje uit proportie.
Na het lezen van de blog, en omdat ik bezig ben met een interactieve 'cursus' eHealth, heb ik de app gedownload. Nu afwachten of er gebruik van gemaakt wordt en ik kan helpen. Ik vind het idee zeer nuttig. Ga nu ook kijken of er iets soortgelijks te gebruiken is voor doven en slechthorenden. Dan zou je kunnen typen wat je hoort en dat kan de ander dan lezen.