Blog: Iets onder de knie krijgen

“Ik ben zo blij dat je belt!”, roept mijn vriendin opgelucht. Ik bel haar op haar werk, eigenlijk alleen om even snel te vragen wat ze dit weekend doet. “Ik ben bezig met ons nieuwe ziekenhuissysteem en ik ben het spuugzat. Ik had er een week geleden al mee moeten werken, volgende maand gaan we live. Maar ik loop telkens vast, en ik snap niet wat ik verkeerd doe.” Haar opmerking hoor ik vaker, bijvoorbeeld bij de eHealth op de werkvloer interviews. Het is zo ingewikkeld, ik snap er niks van, ik geef het op; het zijn weinig motiverende kreten. Terwijl mijn vriendin beschrijft wat er verkeerd gaat in haar verpleegkundig dossier, schiet me wat te binnen.

In de sfeer van de goede voornemens, stelde ik mezelf begin dit jaar enkele doelen. Naast enkele doelen op werkgebied, wil ik dit jaar persoonlijk ook wat dingen bereiken: a) de sport hoelahoep – die ik in een opwelling had gekocht - daadwerkelijk kunnen gebruiken en b) Spaans leren. Dit brengt me misschien niet op het podium van TedX als inspirerend voorbeeld, maar het zijn wel dingen die ik graag onder de knie wil krijgen.

Voor m’n ¡Hola! ¿Cómo estás? Bien gracias heb ik de handige app Duolingo gedownload.

 Iedere dag word ik eraan herinnerd dat ik mijn oefeningen – praten, schrijven, luisteren en lezen in het Spaans - moet doen. Ik maak nog steeds veel fouten, maar mijn woordenschat begint zich inmiddels wel uit te breiden (vooral de zin ‘wij drinken melk’ in ‘t Spaans is een zeer praktische aanvulling). En de hoelahoep? Dat doe ik – met een klein beetje smokkelen hier en daar – braaf iedere ochtend. Ik had me er even op verkeken hoe ingewikkeld het eigenlijk is, maar inmiddels kan ik de hoepel een minuut omhoog houden. Met buikspierpijn als gevolg, maar dat is volgens mij de bedoeling.

Die paar Spaanse zinnen of m’n hoelahoep een minuut in de lucht zijn zoals gezegd geen enorme mijlpalen in een mensenleven. Maar het zijn wèl vaardigheden die ik een paar maanden geleden nog totaal niet beheerste. Ik moest helemaal vanaf A beginnen: tien keer het woord verkeerd uitspreken en wel honderd keer de hoelahoep op de grond laten vallen. Soms vloog de hoelahoep uit frustratie door de kamer of raakte ik die DuoLingo app een paar dagen niet aan. Uiteindelijk begon ik er toch altijd weer mee en boekte ik weer wat vooruitgang. Ik realiseerde me afgelopen week dat ik dat niet vaak meer heb, dat ik begin met het leren van iets compleet nieuws. Begrijp me niet verkeerd: in het afgelopen jaar SmartHealth heb ik heel veel nieuwe kennis opgedaan, maar in mijn skillset heb ik vooral bestaande vaardigheden verder ontwikkeld. En dat is ook heel erg waardevol, maar geeft een ander soort bevrediging.

Dat enthousiaste, voldane gevoel

Dus vertelde ik haar over dat gevoel. Dat enthousiaste, voldane gevoel dat volgt nadat je er in geslaagd bent om iets te doen wat eerst onmogelijk – of in ieder geval heel lastig – leek. Het maakt de taak op zich niet makkelijker, maar naar dat gevoel kun je op z’n minst wel uitkijken. “Je hebt gelijk”, antwoordde ze, en met een iets meer moed dan het half uur daarvoor begon ze opnieuw aan haar ontdekkingstocht in het nieuwe elektronische patiënten dossier.

Het is niet vreemd dat het tijd kost om een nieuwe software in gebruik te nemen. Helemaal als je überhaupt niet echt thuis bent in die wereld en een intuïtie hebt voor precies de verkeerde knop.

Maar of het nu om een ingewikkelde medische app, het nieuwe elektronische dossier of een online omgeving om afspraken te maken gaat: waag je deze week eens aan iets nieuws, verdiep je in iets wat nu nog lastig lijkt. Je mag fouten maken, tegen je collega’s snauwen of de computer uit het raam willen gooien. Het duurt misschien eventjes, misschien zelfs wel een dag of week, maar uiteindelijk krijg je het wel onder de knie. En ik garandeer je: dat geeft een goed gevoel.