Blog: Kwaliteit dossiers huisartsen verschilt? Ga weg!

Dankzij onderzoek kom je dingen te weten die je niet wist, of worden bestaande vermoedens bevestigd. Interessant onderzoek kenmerkt zich vaak doordat het nieuwe inzichten oplevert. Maar ook het aan de tand voelen van redelijk lijkende aannames heeft een functie. Redelijke aanname is hier het sleutelbegrip. Een onderzoek wat aantoont dat romans waarbij schrijvers alleen de letters ‘e’ en ‘s’ gebruiken niet populair zijn bij lezers is niet interessant.

Het NIVEL (Nederlands instituut voor onderzoek van de gezondheidszorg) onderzocht samen met de afdeling Eerstelijnsgeneeskunde van het Radboudumc de medische verslaglegging bij huisartsen in de regio Nijmegen, met de zogenoemde ‘EPD-scan’.

In de eerste alinea van het nieuwsbericht over dit onderzoek staan twee conclusies.

• De kwaliteit van de medische dossiers blijkt te verschillen tussen huisartsenpraktijken en
• de verschillen worden mede bepaald door de software die praktijken gebruiken.

Ga weg. Er blijken dus verschillen te zijn in de kwaliteit van de medische dossiers van huisartsen. Laat ik nu altijd gedacht hebben dat die complete beroepsgroep met een smeedijzeren consistentie en op een uniforme wijze exact de door de beroepsorganisatie zeer nauwkeurig beschreven richtlijnen voor dossiervoering uitvoerde. Weer een illusie minder.

Maar de uitsmijter komt nog: die verschillen worden ‘mede bepaald’ door de software die praktijken gebruiken. Er lijkt zich een uitzicht op verwante onderzoeken te openen, met als mogelijke conclusies:

• Verschillen snelheid wielrenners worden mede bepaald door soort fiets
• Verschillen in temperatuurbeleving scholieren mede bepaald door dragen winterjas
• Verschillen in smaak eten mede bepaald door bereidingswijze

Ik probeer de mindset van de onderzoekers te begrijpen toen ze de conclusies aan het schrijven waren. Het zou kunnen dat ze dachten: welke software je ook gebruikt, dat maakt voor de huisarts niets uit, want die is zo precies en consciëntieus dat die desnoods met een beitel en een stenen tablet nog de labwaarden tot vier cijfers achter de komma zou noteren. Dan is het inderdaad een grote verrassing dat de huisarts met gebruiksvriendelijke software niet alleen gemakkelijker werkt, maar daardoor kennelijk ook betere dossiers bijhoudt.

Waarschijnlijk was het uitgangspunt: ons vermoeden is wel degelijk dat de software die artsen gebruiken van invloed is op de kwaliteit van hun dossiers. Dat moet haast wel.  Iedereen voelt wel aan dat dit verband zo evident is dat je dit net zo min hoeft te betwijfelen als de tegenvallende verkopen van romans waarin slechts twee letters voorkomen. De échte onderzoeksvraag is natuurlijk: waarin zitten die verschillen?

Wie het onderzoek zelf leest, en niet alleen de open deur conclusies, treft daarin een goed stuk werk met veel interessante uitkomsten, zoals:

• Ongeveer de helft  van de onderzochte huisartsen vindt dat registreren volgens de standaard van de NHG veel tijd kost, met significante verschillen afhankelijk van de software die ze gebruiken
• De onderzoekers vonden grote verschillen in medicatiebewaking en de vastlegging van contra-indicatie voor medicijngebruik. Sommige praktijken legden dit vast bij slechts 6 % van de vaste patiënten, anderen bij  61%.
• De kwaliteit van de registratie van metingen in de huisartsenpraktijk laat mogelijk te wensen over en levert risico's op bij overdracht van de patiënt.

Daarnaast maakt het rapport in detail duidelijk op welke punten de kwaliteit van de registratie verschilt, afhankelijk van de softwareleverancier van de onderzochte praktijk, met naam en toenaam per softwarepakket. Bijna een soort consumententest. In tabel 3.2 is te lezen dat MicroHIS, Promedico-VDF en OmniHis praktijken vaker een lagere uitkomstscore hebben dan andere praktijken. Bij deze HIS-en (huisarts informatie systeem) scoort ongeveer 50% van de praktijken geen voldoende op minstens 5 van de acht onderdelen.  Deze verschillen per HIS moeten wel voorzichtig geïnterpreteerd worden omdat ze op kleine aantallen berusten, zeggen de onderzoekers.

Kortom: conclusie van niks, interessant rapport.

Bron: NIVEL