De berichtgeving over de miljoenste burger die op het EPD is aangesloten vertelt net zoveel over het elektronisch patiëntendossier als over de manier waarop de publiekspers dit thema behandelt.
“Interesse patientendossier: wat een afgang!”, meldde RTL Nieuws op zijn website, om verder toe te voegen: ‘VZVZ had gehoopt in 2013 acht miljoen aanmeldingen te krijgen. Dat lijken ze nu bij lange na niet te gaan halen.’ (VZVZ is de vereniging die het in 2011 door de overheid uit handen gegeven EPD nu verder moet implementeren vanuit de private hoek.)
De NOS sloeg een aanzienlijk optimistischer toon aan in zijn nieuwsitem met als kop: "Aanmeldingen verdubbeld sinds vernieuwing EPD", om even hoopvol te vervolgen: “Bijna een miljoen Nederlanders vinden het goed dat hun medische gegevens uitgewisseld worden tussen artsen en andere zorgverleners.”
De vakmedia zaten er wat tussenin. Skipr meldde monter: “EPD passeert grens van 1 miljoen”, maar nuanceerde in de tekst: “De één miljoen grens staat nog ver af van de uiteindelijke doelstelling van de initiatiefnemers van het EPD.”.
Een wakkere journalist van NRC die kennelijk de weekstanden had gevolgd
Nog los van de duiding van de grens van 1 miljoen is de bron van de berichtgeving in alle media ook vermeldenswaard. Je zou misschien denken dat de VZVZ een ronkend persbericht had verstuurd, maar de werkelijkheid is anders. Op de pagina Feiten en Cijfers van het VZVZ staat al maanden een tellertje met het aantal aangemelde patiëntgegevens. Die teller stond op 5 augustus op 997.706, en een wakkere journalist van NRC die kennelijk de weekstanden had gevolgd, extrapoleerde terecht dat het miljoen afgelopen week zou worden gehaald. De andere media volgden, waarbij sommige verslaggevers probeerden om VZVZ nog wat achtergrondinfo te ontlokken. Veel meer dan NRC al had gerapporteerd bleek er niet te halen: ook de woordvoerder van de vereniging vond het resultaat nog niet om over naar huis te schrijven.
Of je 1 miljoen nu veel of weinig vindt, wat veel nieuwsitems gemeen hebben is dat ze het EPD beschrijven als een centraal systeem waar kennelijk patiëntgegevens in zitten. Die misvatting blijkt moeilijk uit te roeien. Terwijl zo’n centraal EPD toch echt niet bestaat. Wat voor het gemak EPD wordt genoemd, is feitelijk de verzameling van alle individuele computersystemen van zorgaanbieders die patiëntgegevens bijhouden: huisartsen, apotheken, ziekenhuizen.
Zorgaanbieders die willen meedoen met de VZVZ kunnen hun ICT-systemen koppelen aan een landelijk netwerk, dat in de poëtische taal van automatiseerders Landelijk Schakelpunt (LSP) is genoemd. Daarmee geven ze andere zorgaanbieders, althans technisch gezien, toegang tot de patiëntgegevens in hun eigen systemen. Tenminste, als de patiënt dat expliciet heeft aangegeven. En dat hebben nu dus een miljoen gezondheidsconsumenten gedaan.
Het zal overigens, los van alle terechte zorgen over privacy, nog niet heel eenvoudig zijn om die patiëntgegevens te misbruiken. Zie er eerst maar eens bij te komen. De term EPD suggereert een transparante wereld waarin zorgprofessionals eenvoudig aan noodzakelijke patiëntgegevens die elders zijn opgeslagen kunnen komen. De praktijk is dat het LSP een enorme veelheid van systemen koppelt, van diverse leveranciers, met andere datadefinities, soms verouderde architecturen en uiteenlopende protocollen.
Daarom is het ook moeilijk om - via een persoonlijke pagina bijvoorbeeld - aan de zorgconsument duidelijk te maken welke gegevens nu precies door wie worden opgevraagd (gesteld dat DiGID het doet, tenminste). Laat staan om aan elke Nederlander de echte meerwaarde van zo’n EPD te laten zien, voorzover je vindt dat die er is. Het tweede miljoen gaat sneller, denkt de VZVZ. We’ll see.
Copyright foto: http://www.flickr.com/photos/jonathanhoeglund/
wellicht ook interessant
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!