Wat doe je als je kennismaakt met vijf Masaï-kinderen in Tanzania die recentelijk hun ouders hebben verloren? Laat je ze aan hun lot over of niet? Dat kwam niet in mijn hoofd op. Na overleg met mijn vrouw, onze kinderen, mijn oud-collega en de buren besloten we gezamenlijk voor de gedupeerde kinderen een stenen huis te bouwen. Met dezelfde passie voor goede zorgverlening bied ik als een soort zorg-ICT-missionaris ontwikkelingshulp aan aan Nederlandse ziekenhuizen. Ondanks het feit dat de Nederlandse zorg tot de wereldtop behoort, is er nog aardig wat ontwikkelingshulp nodig om de registratielast te reduceren.
Als ik in mijn kennissenkring vertel over hoe patiëntgegevens in de zorg worden vastgelegd, dan zie ik opgetrokken wenkbrauwen. Vrijwel alle vrienden denken dat registratie van patiëntinformatie in de zorg goed is geregeld. Als ik
Miljoenen worden uitgegeven aan dubbele registraties
vertel dat in de oncologieketen patiëntgegevens zeker vijf keer worden overgetypt krijg ik blikken vol ongeloof toegeworpen. De oncologieketen is helaas geen uitzondering. Ook bij bijvoorbeeld de verpleegkundige overdracht is het vaak schrikken. En dat terwijl er in de zorg miljoenen euro’s worden uitgegeven aan dubbele registraties en tegelijkertijd miljoenen euro’s op handen aan het bed worden bezuinigd.
Registratielast
Nederland heeft ongeveer honderd ziekenhuizen. Deze ziekenhuizen moeten aan meer dan honderdvijftig (!) organisaties informatie over zorgprestaties aanleveren voor onder meerwetenschappelijke onderzoeken, kwaliteitsmetingen en benchmarks.
Dataregistratie lijkt een soort Olympische sport
Daarnaast vergen keurmerken ook een bepaalde manier van registreren. Voor uw beeldvorming: er zijn ruim honderd keurmerken in de zorg. Kortom, dataregistratie lijkt welhaast een Olympische sport . Vandaar dat ik als een soort ontwikkelingsmissionaris de stopzetting predik van de huidige situatie van parallelle registraties in de zorg en een vurig betoog voer voor de zogeheten ‘eenmalige registratie aan de bron’.
Bittere noodzaak
‘Eenmalige registratie aan de bron’ betekent dat je per persoon slechts eenmaal iemands patiëntgegevens hoeft in te voeren. Vervolgens kun je die gegevens hergebruiken in het zorgproces.
Patiëntgegevens worden vier of vijf keer overgetypt
Eenmalige registratie aan de bron is voor mij bittere noodzaak en ik vind dat de tijd rijp is om het tij te keren: van een abstract en wellicht hol begrip naar concrete en realistische stappen. Zolang ik processen in ziekenhuizen tegenkom waarbij vier of vijf keer patiëntgegevens worden overgetypt in een zorgproces, kunnen we nog niet spreken van een efficiënte bedrijfsvoering.
Daarom wil ik u graag wijzen op het project Registratie aan de bron, waarin Nictiz samenwerkt met de Nederlandse Federatie van Universitair Medische Centra hoe registratie van zorggegevens beter kan en moet.
Belachelijke discussie
Ik vertrouw erop dat over tien jaar iedereen zegt: ‘kun je je nog herinneren dat we het toen nog hadden over eenmalige registratie aan de bron? Wat een belachelijke discussie toentertijd’. Eén ding staat vast: onze huidige registratielast is helemaal niet uit te leggen bij mijn Tanzaniaanse vrienden. Daar staan primaire levensbehoeften op de eerste plaats.
Henk Hutink, programmamanager Zorg en Innovatie bij Nictiz
[accordion]
[acc title="Foto credit"]Charles Roffey (www.flickr.com/photos/charlesfred/)[/acc]
[/accordion]
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!