Met de ForeRunner 225 introduceert Garmin als eerste van de grote hardloophorloge merken een model met ingebouwde hartslagmeting door middel van licht. Wij bespraken al eerder de sporthorloges van TomTom en Fitbit en keken ook naar de sportfuncties van de Apple Watch. Maar Garmin, Polar en Suunto keken tot nu toe de kat uit de boom, en vertrouwden liever op de bekende borstbandsensor. Jan gebruikte de zomervakantie onder meer om de Garmin uit te proberen, en was onder de indruk.
Review in ± 100 woorden
De ForeRunner 225 is Garmins eerste hardloophorloge met ingebouwde (optische) hartslagmeting, en moet de concurrentie aangaan met leveranciers die dit al langer bieden, zoals TomTom en Adidas. Garmin maakt een mooie entree in dit segment van de markt, met alle voordelen van Garmins bestaande web-omgeving, een prima app en een superieure GPS-precisie. De 225 is nadrukkelijk geen all-round smartwatch, maar een horloge dat helemaal voor hardlopen is geoptimaliseerd en tegelijk de borstband-sensor overbodig maakt, tenzij je een professioneel atleet bent die uiterste precisie vraagt. Hij is niet goedkoop, maar een kleine driehonderd euro is een te verdedigen prijs voor de geboden functies en kwaliteit.
Een functioneel hardloophorloge
De Forerunner 225 is overduidelijke gebaseerd op de Forerunner 220 en deelt veel functies. Het is een echt hardloophorloge met een hoge-resolutie kleurenscherm en natuurlijk GPS-functionaliteit. Het meest zichtbare verschil met de 220 is de lichtsensor aan de onderzijde, en het feit dat het horloge iets dikker is, omdat om de sensor een rubberen ring zit. Die zorgt voor een betere aansluiting op je huid, en schermt daarmee de sensor af voor licht van buiten. De styling is helemaal die van een functioneel sporthorloge. In plaats van de miniscule knoppen en het minimale design van bijvoorbeeld de Apple Watch zie je hier een grote rode startknop en vier kleinere knoppen waarmee je alle functies bedient. Of je het waterdichte horloge geschikt vindt als dagelijks horloge is een kwestie van smaak, in onze omgeving hebben mannen daar desgevraagd minder problemen mee dan vrouwen. Omdat het horloge in tegenstelling tot een smartwatch gemaakt is voor één specifieke functie, namelijk hardlopen, is de bediening daar ook voor geoptimaliseerd. In plaats van swipen totdat je een geschikte app vindt op een touchscreen, kun je op de rode knop drukken en beginnen met lopen.
Was het de moeite van het wachten waard?
De belangrijkste vraag is natuurlijk: hoe goed werkt de optische hartslagmeting? Wanneer je deze voorziening niet meeneemt in de beoordeling, dan ontstaat er opeens een heel ander beeld, en moet je de Forerunner 225 eerder vergelijken met een model als de M400 van Polar. Wie onze eerdere reviews van horloges met optische technologie heeft gelezen weet inmiddels dat de resultaten nogal uiteen lopen. Garmin ging het wiel niet zelf uitvinden, maar koos voor de technologie van Mio. Die hardware vinden we ook in de horloges van TomTom en Adidas.
Dat die leveranciers dezelfde sensor gebruiken wil overigens nog niet zeggen dat de meetresultaten hetzelfde zijn. Ze kunnen namelijk zelf nog aanpassingen aanbrengen in de software. Om de optische meting echt goed te kunnen testen, zou je eigenlijk een week lang volgeplakt moeten zitten met ECG-sensoren in een lab, maar dat is niet echt praktisch. In de praktijk gebruiken wij de Polar HR7, een borstbandsensor die professionele atleten ook veel gebruiken, als referentie. Dat is voor amateursporters ook de meest relevante vergelijking. Zij zullen zich immers afvragen: hoeveel lever ik aan precisie in wanneer ik die borstband niet meer hoef te gebruiken?
Opstartproblemen, daarna betrouwbaar
We hebben de Garmin bij verschillende personen en onder verschillende omstandigheden uitgeprobeerd, en daarbij konden we een opvallend patroon ontdekken. De optische hartslagmeting leek bij een 'koude start' wat problemen te hebben met het vinden van de goede hartslag. Daarbij maakt het niet uit of je het horloge links of rechts draagt, los of strak, laag of hoog op je pols. Hieronder zie je twee typische grafieken, een hardloopsessie en een sessie op een indoor bike:
De rode lijn is de hartslag die de Polar HR7 borstband meet, de blauwe lijn is de door de Garmin 225 gemeten hartslag. Wanneer de Garmin na enkele minuten is aangehaakt volgt de lijn die van de Polar op de voet. Vreemd genoeg hadden we daar bij de test met de TomTom minder last van, het kunnen dus kinderziektes zijn die met een software-update nog worden opgelost. Voor wie het horloge vooral gebruikt om tijdens het lopen te bekijken in welke zone je loopt zijn de opstartproblemen niet een enorm bezwaar, na een paar minuten is de registratie nauwkeurig. Een mogelijk nadeel is dat de weergave van je gemiddelde hartslag over de gehele workout niet helemaal klopt. Ik kan me voorstellen dat dit punt voor professionele atleten een showstopper is, maar voor de serieuze amateurloper is de hartslagmeting goed bruikbaar.
Slim display
Het ook in de zon supergoed leesbare ronde beeldscherm laat standaard afstand, verstreken tijd en tempo zien. Je kunt echter ook kiezen voor een display waarbij je je vooraf ingestelde hartslagzones in kleur als wijzerplaat ziet. Voor hartslagtrainingen is dat een mooi overzichtelijk scherm, waarbij je ook met het snot voor je ogen en zonder leesbril in één oogopslag ziet waar je zit met je hartslag. Qua idee lijkt het wel wat op de gekleurde LED's die Mio en Adidas gebruiken om de zones aan te geven, maar dit display is toch intuïtiever en bovendien altijd makkelijk af te lezen. Het heeft een Apple-achtig simplisme, en dat werkt hier goed.
Wanneer je toch meer gegevens wilt kun je via de instellingen twee instelbare schermen configureren met gegevens als ronde, rondeafstand, rondetijd, snelheid, gemiddelde snelheid, hartslag, gemiddelde hartslag, hoogte en loopcadans. Die dataschermen met elk drie datavelden kun je dan onder het lopen oproepen via de knoppen. In de Garmin Connect webomgeving kun je daarnaast natuurlijk allerlei intervaltrainingen aanmaken die vervolgens op je scherm worden weergegeven. Die Garmin Connect online omgeving is overigens nog niet zo lang geleden flink op de schop genomen en hij ziet er nu fris uit. Omdat het een online dashboard is voor alle Garmin apparaten zie je ook functies voor fietsen en golfen, maar daar heb je met de Forerunner 225 niet zo veel aan.
GPS, hartslag en accuduur
De combinatie van een optische hartslagmeter en GPS vraagt het nodige van de oplaadbare accu. Hier scoort de Garmin 225 uitstekend. Wij gingen met een opgeladen horloge 's ochtends de zee op bij een zeilwedstrijd in Oostende, en na 8,5 uur zeilen en GPS bijhouden gaf de accu-indicator nog 25 procent aan. Geinig om te zien hoe je aan de pieken in de hartslag kunt zien wanneer de starts en de spannende rondingen van de boeien tijdens de wedstrijd plaatsvonden. De razendsnelle werking van de GPS-functie van Garmin is overigens ook de moeite van het vermelden waard. Hier loopt Garmin in onze ervaring toch voor op Polar. Daar duurt het met de M400 soms 15 tot 30 seconden voordat je GPS-signaal is opgepikt, bij Garmin 225 kun je direct gaan rennen.
App: niet alle functies van online omgeving
De Garmin Connect app bevat een groot deel van de functies van de webomgeving. Sommige functies, zoals het indelen van de dataschermen, moet je echter weer op het horloge zelf doen. Alle informatie over je trainingen is natuurlijk wel in de app te vinden:
De Forerunner 225 meet vergeleken met een topografische kaart die we bij hadden als referentie de hoogteverschillen tijdens een wandeling behoorlijk nauwkeurig, zoals je hierboven kunt zien. Daarnaast zijn alle bekende functies aanwezig. Opvallend is dat de Garmin ook zonder een aparte sensor op je schoen je stapfrequentie meet met de ingebouwde bewegingssensor. Die functie werkt goed. Ik liep een halfuurtje met de Spotify hardloopmix op 160 beats-per-minute om zo precies mogelijk 160 stappen per minuut te kunnen zetten, en op die gemiddelde stapfrequentie kwam Garmin precies uit:
Per minuut zie je nog wel flinke schommelingen die niet helemaal kloppen, omdat ik volgens mij toch redelijk constant liep, maar gemiddeld gezien werkt deze functie dus spot on.
Activity tracking
Garmin heeft naast zijn sporthorloges ook een complete lijn activity trackers en ook een smartwatch. Het is dan ook geen wonder dat de Forerunner 225 standaard over een 24-uurs activity tracker beschikt. Op de Connect pagina meldt Garmin dat een activity tracker altijd een benadering levert van het aantal stappen dat je zet of calorieën dat je verbrandt. Dat klopt als een bus. Keer op keer blijkt uit tests en onderzoeken dat verschillende trackers heel anders denken over het aantal stappen dat een proefpersoon heeft gezet.
De nieuwste modellen trackers en fitness banden worden er wel beter in. Twee jaar terug zagen trackers ook chips eten en gitaarspelen aan voor lopen, zodat je heel makkelijk en ongezond tienduizend stappen per dag kon halen. De laatste generatie trackers krijgt steeds slimmere software om te kunnen herkennen wanneer je daadwerkelijk loopt. Wij gebruiken de Fitbit Charge als referentie, omdat die in onze ervaring met andere trackers een goede benadering geeft van het aantal stappen dat je op een dag zet. Hier een overzicht van een weekje Fitbit en Garmin:
Het meest opvallende: op de dagen met een flinke wandeling ( zondag en donderdag) ontlopen beide trackers elkaar nauwelijks. Op zondag zelfs maar 1 procent. Maar op de dagen dat je ook zwemt, zeilt of niet heel veel beweegt zijn de verschillende opeens veel groter. Gemiddeld gezien is het verschil over een redelijk actieve week (16.000 stappen per dag) niet meer dan 7 procent.
Weg met die 10.000 stappen
We hebben het al vaker gezegd: het belangrijkste aspect van een activity tracker is niet dat je het absolute aantal stappen precies meet in vergelijking met andere trackers, maar dat je een goed idee krijgt van je activiteitenniveau van dag tot dag en maand tot maand. Hierin voorziet de Garmin zeker. De 225 heeft een aantal aardige voorzieningen, zoals een waarschuwing wanneer je te lang stil zit, en een slim activiteitendoel per dag. Wanneer je een paar dagen wat minder hebt bewogen, dan houdt Garmin niet vast aan een vaste doelstelling, maar aan een aangepast niveau dat je toch stimuleert om een stapje meer te zetten om je gemiddelde van de dagen daarvoor te verbeteren. We kennen dat ook van de andere activity trackers van Garmin. Een ander voordeel: wanneer je de GPS niet gebruikt hoef je het horloge niet elke dag op te laden zoals de Apple Watch, maar gaat de accu een volle maand mee. Ook goed gedaan: je ziet in het hoofdscherm direct je aantal stappen en hoe ver je van je dagelijkse doel verwijderd bent. En je kunt Garmins horloge ook omhouden om een (zeer ruw) idee te krijgen van de kwaliteit en duur van je slaap: de 225 doet ook aan slaaptracking.
Hartslag doet niet mee met activiteitsmeting
Wat weer jammer is: in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Fitbit Charge HR of de Fitbit Surge heb je geen hartslagmeting door de dag heen. Daarmee is het mogelijk om veel preciezer je activiteitsniveau vast te stellen bij workouts die niet op lopen lijken, zoals fietsen of gewichtstraining. We vinden het ook jammer dat de Garmin de hartslag via ANT of Bluetooth niet kan delen met bijvoorbeeld een fietscomputer.
Waar ben je naar op zoek?
Met de ForeRunner 225 is Garmin op een heel specifiek segment van de markt voor sporthorloges (voor hardlopers) gaan zitten. De meest directe concurrent is TomTom met optische hartslagmeting, zoals de TomTom Runner Cardio. Een eventuele optie is ook nog de combinatie van een hardloophorloge als de Polar M400 met een losse polsband die optische hartslag meet, zoals de Mio Link. Maar dan heb je wel het nadeel van een polsband om iedere arm.
Met een prijs (afhankelijk van de webwinkel) van tussen de 259 en 299 euro, biedt de ForeRunner 225 hardlopers een horloge met uitgebreide hardloopfuncties, een fraaie webomgeving en een functionele app. De GPS-functies werken perfect (zoals je van professionele GPS-pionier Garmin mag verwachten), en het prima display haalt de kwaliteit van de betere Polar modellen. Daarbij is het ook nog een alleszins fatsoenlijke activity tracker. Voor het gemak van de ingebouwde optische hartslagmeting betaal je een meerprijs van pakweg honderd euro ten opzichte van vergelijkbare horloges zonder die voorziening.
Polar is aan zet
Die optische hartslagmeting is nog niet van het niveau van de traditionele borstband, maar het verschil wordt wel steeds kleiner. Wanneer je sport zonder professionele ambities, maar wel gebruik wilt maken van hartslagzones, dan kun je hier zeker mee uit de voeten. De 225 legt in ieder geval wél druk op Polar. Die hebben tot nu toe de optische-meting-boot afgehouden, met als argument dat de precisie nog niet goed genoeg is in vergelijking met hun borstbanden, waarmee ze decennia ervaring hebben opgedaan. Maar dat Garmin, TomTom en ook Apple met hun producten met ingebouwde hartslagmeter een deel van de hardloopmarkt aan het veroveren zijn, dat staat als een paal boven water.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!