Blog: Vrolijk Pasen

DRJ

Episode #19 - Heb ik het al gehad over de tradities die ons bedrijf kent? Ik ben er nog een paar vergeten, zoals onder andere de paaslunch en het kerstontbijt. Wat vergaderzaal was wordt feestzaal. De losse tafels zijn dan bij elkaar geschoven en er is bijpassend gedekt. De verassing komt in de vorm van het doorgaans meest terughoudende directielid: hij verkleedt zich als Paashaas, Kerstman - oeps, ik was bijna een traditie vergeten - of Sinterklaas. Zulks aangevuld met PowerPoint en alles perfect op rijm. Welnu, dát feest gaat dit jaar dus niet door.

Maar tradities zijn tradities! Toen ik afgelopen (Goede) vrijdagmiddag mijn werkplekje verliet stond er een gevulde recyclebare en dus verantwoorde boodschappentas op tafel. Met een kaartje eraan vastgeplakt. Mijn vrouw maakt een beweging die slechts dít kan betekenen: “Voilà!” Er zit dus een kaartje bij. Een kaartje dat ik volgens mij zelf ooit heb uitgezocht en gekocht. Iets met een schaap. Huh? Met het handschrift van mijn vrouw aan de binnenkant. Ik kijk haar aan. Ze kan doventolk worden, want haar lichaamstaal spreekt boekdelen: “Ik heb hier niets mee te maken. Echt niet.” Een leugentje doet mijn vrouw niet barsten, dus ze kan nog steeds in willekeurig welk complot zitten.

En dat zit ze ook. De letterlijke sfeermakers van het bedrijf hebben besloten dat de paaslunch dan maar thuis moet worden gevierd. Ik gaf al aan: tradities zijn tradities In mijn geval bleek dat nog een heel gepuzzel te zijn. Ik verblijf op dit moment namelijk niet thuis in Nederland, maar in lockdown op mijn vaste Franse vakantieadresje. Dat kwam even welles-nietes zo uit… En met op iedere brug of rotonde een gendarme blijf je maar zitten waar je zit.

Enfin, de sfeermakers hebben via social media mijn zoon weten te vinden. Via deze anders weinig meegaande zoon zijn ze dat Franse vakantieadresje te weten gekomen. Ze hebben de kruidenier - het ene gehucht verderop - proberen te bellen. Die nam niet op, want die zit (weet ik) in Corona-quarantaine. Toen is de slijter - het andere gehucht verderop - maar benaderd. Ja, die slijter was écht wel bekend met de John waar ze het over hadden. En langs die weg is mijn vrouw dan weer voor het karretje gespannen.

En ik? Ik geniet van deze onverwachte paaslunch. En ik proost op al mijn collega’s. Tradities zijn tradities! Wat Corona niet al doet met het fenomeen saamhorigheid. Uit en tóch een beetje op de zaak. “Je zit toch niet te janken?” bitst mijn vrouw…

Over de gastblogger:

John Vanderaart was de eerste Nederlandse professionele game-programmeur. Bezitters van de legendarische Commodore 64 kennen hem als ‘John Vanderaart’ of DRJ – Doctor John. Onder die namen publiceert hij tekstadventures en schietspellen als Eindeloos. Tegenwoordig is hij senior developer bij maker van zorg-software WinBase, en werkt hij net als duizenden software-ontwikkelaars thuis. Op SmartHealth doet hij dagelijks verslag van zijn ervaringen. Lees hier alle afleveringen.