Blog: Back-uppen

DRJ

Episode #33 - U zult het met mij eens zijn: “Back-uppen oftewel het veiligstellen van gegevens is een essential.” Normaal gesproken hoeven u en ik ons daar niet druk over te maken. Die druk laten we namelijk graag over aan de systeembeheerder van dienst.

Bij ons op de zaak wordt er ge-back-upt, dat wilt u niet wéten. Ik ben bijvoorbeeld weleens wat kwijtgeraakt dat op mijn vorige en inmiddels gecrashte laptop heeft gestaan. Ergens in een uithoek van mijn grijze massa vond ik een vage bestandsnaam. Meer was niet nodig. Nog geen kwartier later waren de gewenste gegevens teruggevonden en hersteld. Ja, aan zo’n systeembeheerder heb je wat.

Maar dat was op de zaak. Dus aangesloten op het lokale netwerk, daar waar de geest van de ‘Administrator’ rondwaart. Zo nu en dan tik ik – blind met twee vingers – mijn megawachtwoord in zonder te zien dat de systeembeheerder de laatste persoon is geweest die mijn laptop nader heeft aanschouwt. Waarom? Onderhoud, nieuwsgierigheid, achterdocht? De man is 1 meter 90 en heeft het fysiek van een Schotse paalwerper; hoezo Big Brother? Niet zelden krijg ik een standje (lees: op m’n flikker) omdat er “…alweer een poortje openstaat…” Waarna een reprimande volgt: “Poortje mag best open, maar dan wel eerst vragen.” Ik vind dat (als kind van de 60’er jaren, als blommenkind) klein-klein-kleutertje. Voor onze systeembeheerder is het zo’n essential. Hij heeft gelijk. Dus moet ik door het stof. Dat went gelukkig.

In lockdown ben ik niet op de zaak. Ik geniet van mijn vrijheid, van het idee dat ik álle poortjes open kan zetten zonder dat de systeembeheerder daar erg in heeft. Al bijna twee maanden heb ik niet op mijn – excusez le mot – kloten gekregen. Maar ik ervaar wel een loodzware verantwoording: “Back- uppen.” Het was even zoeken naar de juiste tooling, maar tegenwoordig back-up ik twee keer per dag. Een keer lokaal en een keer in de cloud. En omdat ik achteraf geen ruzie wil krijgen met onze systeembeheerder maak ik gebruik van een grúwelijke vorm van versleuteling. Daar komt best het een en ander bij kijken. Ik begin iets te voelen voor de systeembeheerder. Iets dat op respect lijk? Ik neem me voor dat niemand te vertellen…

Over de gastblogger:

John Vanderaart was de eerste Nederlandse professionele game-programmeur. Bezitters van de legendarische Commodore 64 kennen hem als ‘John Vanderaart’ of DRJ – Doctor John. Onder die namen publiceert hij tekstadventures en schietspellen als Eindeloos. Tegenwoordig is hij senior developer bij maker van zorg-software WinBase, en werkt hij net als duizenden software-ontwikkelaars thuis. Op SmartHealth doet hij dagelijks verslag van zijn ervaringen. Lees hier alle afleveringen.