Blog: koffiemachine

DRJ

Episode #4 – Thuiswerken betekent ook geen koffie meer uit het topmodel op de zaak, maar uit het Nespresso-toestel. “What else?” Heeft u een momentje… 

Koffie is een vreemd ding. Vroeger – toen alles beter en zonder Corona was – had ik een snelfilter- apparaat op kantoor staan. Kreeg ik trek in koffie dan vulde ik het ding met water en met Roodmerk van Douwe Egberts. Heerlijk, zo’n verse bak! In de meeste gevallen droomde ik meteen na de eerste druppels weg in mijn programmacode en een uur later was de koffie niet meer te zuipen. Dus maar weer opnieuw gezet en weer opnieuw vergeten… Wat was de Senseo een uitkomst! Je stond erbij en je keer ernaar. Maar wees eerlijk: “Eigenlijk reuze smerig.”

Nee, dan de koffiemachine op de zaak! De grote trots van de directeur, een topmodel van het merk Franke (www.franke.com). Voorzien alle gadgets die u zich maar kunt bedenken. Hoe exclusief je het ook maar kunt verzinnen, een paar keer drukken op het touchscreen en genieten maar. Ik ken (toegegeven, in Haarlem) geen barista die een beter product serveert. De service-monteur van Franke heb ik zo gek gekregen om wat speciale tweaks vrij te geven, met als gevolg dat er – mits goed gekozen – cappuccino’s worden geprepareerd die dicht tegen espresso aan liggen. Het ultieme koffie-beleven! Zaligmakend. Letterlijk. Als minpuntje voor onze organisatie heb ik nog wel het vullen van de twee koffieboon-componenten. Het is de bedoeling dat lichte en sterke bonen apart worden toegediend. Wij doen dezelfde bonen in beide vakken. Hoort niet… Het bovenstaande is inmiddels verworden tot klein bier.

Ik werk thuis en daar moet ik het doen met een Nespresso-toestel. “What else?” Heeft u een momentje… Tegen de hedendaagse prijs van de Nespresso-cup kan ik niet aan-programmeren, want die loopt met soms zelfs 48 cent helemaal uit de klauwen. Ok, mijn favoriete Ispirazione Ristretto Italiano het ik al voor 9 cent minder. Maar toch. De eenvoudige oplossing is dan een goedkoper alternatief en gelukkig duikt de ene na de andere koffiebrander in het gat dat door de exorbitante Nespresso-prijzen is ontstaan. Ik ben inmiddels wat tests verder en ik mag u verklappen: “Gruwelijk!” Het gruwelijk van slecht welteverstaan. De Starbucks Espresso Roast-cups komen met 35 cent per stuk nog redelijk in mijn smaakbuurt, maar verder is het ellende troef.

Voor 3 euro kocht ik online 24 capsules Lungo Ultimo van de Hema. Daar heb ik er dus nog 23 van over. Bah! En gelooft u mij: “Het kan nog veel erger.” Conclusie? Ik ben inmiddels een verwend nest geworden dat ‘hooked’ is aan super-lekkere koffie. En dan is het slecht thuiswerken met een koude kalkoen. Toch eens kijken of er iets te faciliteren valt, want je werkt tenslotte niet voor niets in de zorg. Al is het maar één keer per dag.

Over de gastblogger:

John Vanderaart (wikipedia) was de eerste Nederlandse professionele game-programmeur. Bezitters van de legendarische Commodore 64 kennen hem als ‘John Vanderaart’ of DRJ – Doctor John. Onder die namen publiceert hij tekstadventures en schietspellen als Eindeloos. Tegenwoordig is hij senior developer bij maker van zorg-software WinBase, en werkt hij net als duizenden software-ontwikkelaars thuis. Op SmartHealth doet hij dagelijks verslag van zijn ervaringen. Lees hier alle afleveringen.