Blog: 4 kilometer lopen met Fitbit zonder van je plaats te komen

Vorige week heb ik - als ik mijn Fitbit Flex armband moet geloven - op een avond zomaar 5500 stappen gelopen tussen acht en tien uur 's. Dat is pakweg 4 kilometer lopen. Gezien het seizoen misschien niets bijzonders, maar wel curieus dat ik de betreffende twee uur heb doorgebracht in het repetitielokaal van onze band. Daar loop ik niet zoveel tijdens het gitaarspelen.

Toch dacht mijn Fitbit armband daar kennelijk anders over. Nog voor het einde van de oefenavond voelde ik het bemoedigende trillinkje waarmee de armband duidelijk maakt dat je die dag je doelstelling van 10.000 stappen hebt gehaald. 

Na een zorgvuldige analyse van de bewegingsgrafieken op m'n iPhone  blijft er maar één conclusie over: mijn high-tech stappenteller weet het verschil niet tussen gitaarspelen en lopen. In beide gevallen zwaai je met je armen, maar helaas is het verschil in calorieverbruik tussen beide activiteiten kolossaal, anders was ik al lang tien kilo lichter geweest.

Foto: Gibson USA

Ik heb geen ervaring met de slimme armbandjes van Nike of Jawbone, dus ik weet ook niet of die betere loopherkenningssoftware hebben. Lijkt me sterk. De bewegingssensor zelf is immers maar de helft van elke activity tracker die je op je lijf of kleding draagt, het is de ingebouwde software die probeert te snappen of je slaapt, fietst of loopt. En dat valt niet mee als je alleen maar meet of een arm beweegt.
Daarom hebben apps die je bewegingen meten met je smartphone als sensor een potentieel voordeel. Die kunnen namelijk ook gebruik maken van een de GPS-functie. Daarmee meet je niet alleen het zwaaien van armen of benen, maar ook of je van plaats verandert, en hoe snel. Met wat slimme patroonherkenning is het verschil tussen gitaarspelen en fietsen dan veel gemakkelijker te detecteren.
Maar dan moet je wel altijd je telefoon op je dragen als je bijvoorbeeld sport, wat ook niet even praktisch is. Vooral niet als je wedstrijdzwemt of aan ballet doet. Bovendien zuipt de GPS-functie stroom. Gebruikers van apps als Runkeeper, waarmee je thuis op Google Maps kunt zien welke route je hebt gelopen, weten precies wat ik bedoel.

Maar is het erg dat de nieuwste lichting hippe stappentellers er geregeld helemaal naast zit? Eigenlijk niet. Voor de meeste gebruikers gaat het helemaal niet om het exacte aantal stappen, maar om de grote lijn. De hardcore Quantified Selver raakt misschien in een dip van vijfduizend stappen die wel op het beeldscherm staan, maar feitelijk niet zijn gezet. Veel belangrijker is dat je armband je bewust maakt van de stappen die je niet hebt gezet, de dagen dat je als een zak aardappels achter je computer hebt gezeten. Wanneer je om vijf uur 's middags op je smartphone kijkt en ziet dat je nog minder hebt gelopen dan een geriatrische patiënt in rusthuis Avondrood. Natuurlijk weet je op zo'n dag deep down wel dat je meer had moeten bewegen. Maar de app die genadeloos op nog maar 1943 stappen staat maakt het allemaal pijnlijker, en levert een niet te vermijden stimulans om dan toch maar iets extra's te doen. Zo bezien werkt dat Quantified gedoe wel degelijk. En dat je dan af en toe eens een paar duizend onterechte stappen in de schoot geworpen krijgt, soit.

Die stimulans werkt bij mij ook prima zonder de sociale functies. Ik geloof niet dat ik aan de peer pressure van mijn op Facebook gepubliceerde manco aan beweging extra motivatie zou ontlenen. Ik weet het zelf echt wel, en zit ook niet te wachten op tien likes voor mijn weekrecord.
Maar ik ben dan ook geen manager bij Fitbit. Toen ik een poosje terug op de persoonlijke paginas van het management van dit bedrijf zat te kijken, viel me op dat je kon doorklikken naar de Fitbit profielen van de personen in kwestie. Bijna niemand van de ongetwijfeld superdrukke managers haalde de zegenrijke tienduizend stappen per dag. De CFO kwam meen ik soms niet verder dan tweeduizend. Op de nieuwere versie van de site kon ik de links naar de persoonlijke stappenpagina's opeens niet meer vinden. Ik zou ze zelf ook weghalen in zo'n geval. Of meer gaan lopen, natuurlijk.