Afgelopen dagen werkte ik aan een artikel over de zin en onzin van food tracking apps. Als onderzoek besloot ik zelf ook enkele apps te downloaden. Onder andere MyFitnessPal, Foodzy en Fatsecret werden online door meerdere mensen aangeprezen als ‘de beste eet-apps’. Overal vulde ik netjes mijn leeftijd, lengte en gewicht in en vol enthousiasme begon ik op de maandagochtend met invullen. Mijn fruitsalade als ontbijt was een mooi startpunt, leek me zo.
Nu heb ik weleens vaker geprobeerd om mijn voedselinname bij te houden. Enerzijds om te proberen grip te krijgen op wat vage gezondheidsklachten, maar ook wel om mezelf te confronteren met de ‘foute’ keuzes die ik dagelijks maak qua eten. Met genoeg sporten en bewegen zit het namelijk wel goed, maar ik hou meer van lekker eten dan eigenlijk goed voor me is.
Alleen volgt dat bijhouden van mijn eten eigenlijk altijd een vast (en eveneens fout) patroon. Zo begin ik maandagochtend enthousiast met mijn opschrijfboekje, klaar om mijn gezonde groene smoothie voor ontbijt op te schrijven. De salade voor lunch staat al op papier nog voordat ik hem bereid heb (zo goed vind ik het van mezelf) en in de avond
Het is al bijna weekend. En zo nauw komt dat bijhouden toch niet?
schrijf ik enthousiast (en met licht rommelende maag) dat ik ‘slechts’ gegrilde groenten heb gegeten als avondeten. De dinsdag begint weer gezond, maar na de lunch slipt er – per ongeluk – een cupcake tussendoor. Met tegenzin schrijf ik die op in mijn eetdagboek. Woensdag ontbijt ik spontaan buiten de deur en kan ik niet om de American pancakes op de menukaart heen. Ik schrijf ze op, maar wel met kleine letters. Van de drie glazen wijn die ik die avond drink, schrijf ik er voor het gemak even één op. Donderdag en vrijdag maak ik meer snack-fouten dan me lief is, maar ik knijp een oogje toe. Het is al bijna weekend. En zo nauw komt dat bijhouden toch niet?
Oftewel, het klassieke ontkennen. Om ‘Quantified Jan’ nog maar eens aan te halen: we weten het allemaal donders goed, maar we bagatelliseren de boel het liefst.
Van de drie glazen wijn die ik die avond drink, schrijf ik er voor het gemak even één op
Het eerlijkste beeld van mijn voedselinname krijg je eigenlijk van de filmrol op mijn iPhone, aangezien ik met grote regelmaat mijn maaltijden, drankjes en snacks op foto vastleg (met Facebook, Twitter, Instagram of WhatsApp als einddoel). Vreemd eigenlijk hoe dat werkt: op Instagram of Facebook deel ik zonder problemen met de hele wereld mijn pizza-avond, sushi festijn of biertjes op het terras – terwijl ik tegen mijzelf (in mijn privé eetdagboek notabene) niet eens eerlijk durf te zijn.
Enfin, zoals te verwachten is mijn gedrag ten opzichte van het bijhouden van mijn voeding in eet-apps precies hetzelfde. Zodra ik gezonde dingen eet kan ik niet wachten om dit aan LifeSum door te geven, maar zodra ik mezelf tegoed heb gedaan aan een karamel cappuccino bij Starbucks heb ik geen zin om dat in Fatsecret te vermelden (zelfs al staat die specifieke cappuccino onder één simpele druk op de knop in de app).
Het resultaat: die apps geven een wel heel positief beeld van mijn dagelijkse voedselinname. MyFitnessPal geeft na een dag mijn eten bijhouden steevast aan dat ik met dit gedrag zo’n 5 kilo kwijt zou zijn over vijf weken. I wish. Nee, de ideale eet-app voor mij zou er eentje zijn die mijn netjes geregistreerde groene shakes genadeloos combineert met m’n Instagram feed en Facebook timeline. Dan kom ik er namelijk écht niet onderuit.
wellicht ook interessant
Mensen met een eetprobleem "liegen" altijd over wat ze wel, of niet, eten / drinken. Als voormalig coördinator van "De Ursula" denk ik te weten hoe e.e.a. zit. Kijk ook eens naar Secret Eaters op TV. Daar helpt geen app tegen. Wel een verstandig therapeut met verstand van zaken.