DRJ
Episode #7 - Ik weet niet hoe dat bij uw organisatie gaat, maar bij ons is er altijd wel wat te vieren. Is het niet de verjaardag van een collega, dan is het wel een behaald certificatie of iets lekkers van een uit de brand geholpen klant. Vooruit, een mooi voorjaarszonnetje kan ook aanleiding zijn voor taart.
Cadeautip: taart, taart, taart. Dat steevast rond koffietijd - 10:30 - en traditioneel voorafgegaan door een sfeer-verhogende speech. Meteen daarna is het knagen troef. En dat alles speelt zich af rond - inderdaad - de koffiemachine; die van die cappuccino’s die tegen espresso aanliggen.
Helaas, voor de thuiswerker geen koffiemachine en dus ook geen taarten. “Allemaal koolhydraten!” volgens mijn vrouw. En dat is, zoals u weet, niet best voor de slanke lijn van de middelbare man.
Wat nu zo mooi is: tijdens het aansnijden van de taart leer je de ontwikkelaar pas écht kennen. Alle mooie praatjes worden tenietgedaan op het moment dat hand aan de taartschep wordt geslagen. Zelf probeer ik altijd een smakelijk hoekje af te snijden, want dan zitten de nootjes aan twee kanten. Met als extra voorkeur een stukje kiwi. Lekker! Ik doe dat zo netjes mogelijk, want ik wil mijn stukje van de taart zonder spetters mooi op het dessertbordje krijgen. Dat prikt nu eenmaal wat prettiger weg.
We hebben hier ook een wildeman van dienst die blind op de chocolade afgaat. Waar het chocolaatje ook zit, met alles er omheen wordt het er met de taartschep uitgebikt en op het bord, nee, in de trog gekwakt. F#ck de collega’s die na hem komen! Hij kan het niet helpen, het is gewoon te sterk. Hij weet het zelf: “daar zou ik voor behandeld moeten worden.”
Ook is er de sportieve collega die weegschaal-technisch nog aan de goede kant van de 30 staat; álles kan nog zonder consequenties worden gegeten. Hij oefent geduld uit en wacht. En wacht… Opeens is het zover! Iedereen is optisch aan de beurt geweest en er is - meestal - nog wel een derde tot een kwart taart over. Dat alles wordt in één keer naar binnen gewerkt. Wie met z’n ogen knippert, die heeft het niet kunnen zien.
Enfin, op precies dit moment spuit ik – gedwongen thuis, 10:30 – maar wat suikervrije slagroom op een oude en dus niet meer zo knapperige Bastognekoek. Je moet wat, want het is tijd voor taart, taart, taart!
Over de gastblogger:
John Vanderaart (wikipedia) was de eerste Nederlandse professionele game-programmeur. Bezitters van de legendarische Commodore 64 kennen hem als ‘John Vanderaart’ of DRJ – Doctor John. Onder die namen publiceert hij tekstadventures en schietspellen als Eindeloos. Tegenwoordig is hij senior developer bij maker van zorg-software WinBase, en werkt hij net als duizenden software-ontwikkelaars thuis. Op SmartHealth doet hij dagelijks verslag van zijn ervaringen. Lees hier alle afleveringen.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!